گاهی بعضی از لحظه های ِ زندگی مان خیلی خوش طعم میشود...

مثل ِ کیمیاگری ِ نماز هایت...

راستش میدانی...

جماعت های ِ دو نفره مان عاشق ترم میکند...

وقتی به تو اقتدا میکنم ..و صوت ِ زیبای ِ نمازت آرامش حقیقی را بر من نازل میکند...

اینکه همیشه اصرار میکنم نمازم را به جماعت با تو بخوانم برای ِ همین است...

من دلم آرامش میخواهد...آرامشی از جنس ِ همین نمازهای دو نفره...

وقتی پشت سرت می نشینم و تو عاشورا میخوانی...

برایم روضه ِ مصور میشوی...

تو میخوانی و من اشک می ریزم...

آرامشی از جنس همین عاشوراهای ِ دونفره...

آرامشی از جنس ِِ ...

همین با هم به حرم رفتن هایمان...

همین التماس دعاها گفتن هایمان...

همین چله ِ گرفتن های ِ دونفره مان...

همه ِ این آرامش ها شکر ِ نعمت ِ داشتنت را بر من واجب تر میکند...

******
مضطرنوشت:عزیز ِ من؛همیشه عزیز ِ من...دلواپس ِ شادمانی ات هستم...

**تو که هستی مسلمانی ام عطر ِ تازه گی میگیرد...

**مخاطب خاصش همسرم هستند...همین...

**شهدا العفــــــــــــــــــــو...