سلام
مي نشينم و يک ماه غبار گرفته را نگاه مي کنم...
همين جا...درست کنار نفس هايت که هنوز آرامشم مديون همين خس خس هايش هست.....و خيره مي مانم به همان ماه غبار گرفته و حالا با سکوت حرف هايت اشک هايم را دست تو مي سپارم......
ديگر کتاب دعايم هم مرا پس مي زند...حالا ديگر او هم فهميده که من کم آورده ام.....
خاکريز صبرم را شکستند ...همين گناهان سنگين........
نگران اشک هايم نباش...من خوبم فقط کمي تو را کم دارم..........
اين کابوس هر شب دارد مرا له مي کند...کمي اشک.....چشم هايم به التماس افتاده......
مي خواهم مسير تو را پيدا کنم ولي بين اين کوچه هاي سرد و بي روح گم شده ام..........مي بيني که....گم شده ام.............
