مشهد ِ یواشکی
خواب ِ خوبی دیده ام
کسی چه میداند شاید خودش
زمستان ِ امسال ِ من را بهار کرد
انگار دل ِ مرده ِ من دارد زنده میشود
.
.
.
بعضی وقتا باید یواشکی رفت
مثلن به جای ِ اینکه مث ِ همه ِ صبحا مسیر ِ همیشگیمو تا دانشگاه قدم بزنم
سوار ِ بی آر تی بشمو برم سمت ِ ترمینال
سوار ِ اولین ولوو بشمو خودمو مچاله کنم و سرمو بذارم رو شیشه و مسیر ِ سیزده چهارده ساعته رو
با همین اتوبوس ِ درب و داغون طی کنم
و منتظر صدای راننده باشم که بگه:"مشهده،رسیدیم!"
و من خوشحال و بی قرار پیاده شمو دوباره اولین بی آرتی رو سوار شمو مستقیم برم سمت حرم
تو این شلوغیا و خسگیا تا خود ِ شب قدم بزنم تو رواق و صحن و سرا
آخرشم از فرط ِ خستگی و بی خوابی و ترس ِ چوب پَر ِ خادم و "خانوم نخواب" یه گوشه کز کنمو
چادرمو بکشم رو صورتمو تو همون حالت بخوابم
تا اینجوری هم بی پناهیمو نشون ِ آقا بدم..هم دلتنگیمو
.
.
یه سفر ِ بیست و چهارساعته ِ یواشکی
که منجر میشه به یه دل ِ آروم ِ آروم...
*******
بغض نوشت:**روزای ِ آخر ِ ماه ِ صفر..روزای ِ سخت و غم باریه
آدم واقعن دلش امام رضا میخواد..
**ایام ِ شهادت تسلیت
**امام رضا؟خوابمو تعبیر نمیکنی؟