عزیز ِ دلم

تو آرام و آسوده بخواب روی ِ تخت

من اما

هستم نزدیکت

و مراقبم که سِرُمت تنظیم باشد

چکه چکه ...مثل ِ اشک هایم ک چکه چکه میچکد

وقتی تو آه میکشی

از درد

من هستم و مراقبم ک سردت نشود

مراقبم ک قرص هایت دیر نشود

مراقبم و مدام از پرستار و دکتر جویای احوالت میشوم

من هستم

و حتی تپش قلبم را با نبض ِ دستت تنظیم  کرده ام

من همیشه کنارت هستم

من همیشه مراقبت هستم

و خدا همیشه هست

و همیشه مراقب ِ عشق ِ ماست

یادم مانده است این حرفت:

اگر روزی دلمان گرفت یادمان باشد خدا هست ...

اینجا

طبقه ِ سوم ِ بیمارستان

اتاق204

 میشود زندگی را

دوباره زندگی کردن را

دوباره متولد شدن را

حتی در اوج بیماری ِ تو

که اندوهگینم کرده است

لمس کرد

مثل ِ همین هوای بهاری و بارانی

که از پنجره اتاق مشام جانم را تازه میکند

و مرا به اوج خاطره ها میبرد

پ مثــــــــــــــــــل ِ پدر...

شاید هم مثل ِ پدربزرگ...

پدر مثل ِ پدربزرگ...

من مثل ِ پدر...

ولی نه..من مثل ِ پدر نیستم

پدربزرگ موذن ِ مسجد بود

پدربزرگ...

خدایش رحمت کند

اما پدر...

پدر هر روز صبح قبل از اذان همه مان را صدا میزد

من..برادرانم..مادرم...خواهرم...حتی بعضی از همسایه ها که خودشان میخواستند  را...

پدر دوست داشت نماز ِ صبح را به موقع  و به جماعت بخوانیم

پدرم هنوز هم دوست دارد که همه ما نماز ِ صبح را به موقع و به جماعت بخوانیم

اما...

اما...

مادرم در بستر ِ بیماریست

برادرم هم...

.

.

پدر هنوز هم صبح ها مرا بیدار میکند

هنوز هم دوست دارد مثل ِ بچه گی ها همراهش به مسجد بروم...

به قول ِ خودش دوست دارد با گل دختر ِ بعد از سه پسر به مسجد برود

قدم هایش را تند کند

و دخترش با آن چادر ِ گُل گُلی دنبالش بدود

بعد که کمی خسته شد بغلش کند

و بگوید دختر ِ خوب ِ من

خدا من را خیلی دوست داشت که بعد از آن همه دعا و نذر

تو را به من داد

و بعد هم بخندد و بگوید آخر دختر ِ برکت ِ خانه است

دوست دارم تو هم مثل ِ من و پدربزرگ همیشه نماز ِ صبح را به جماعت بخوانی

وقتی میرسیدیم به مسجد

ورودی ِ مسجد از هم جدا میشدیم

من میرفتم طرف ِ خانوم ها

پدر میگفت دختر باید محجوب باشد

باید محرم و نامحرم را رعایت کند

باید مثل ِ یک تکه طلا دور از چشمان ِ نامحرمان باشد

.

.

بعد از نماز ِ جماعت وقتی میخواستیم برگردیم

پدرم قدم هایش را آهسته بر میداشت

برای ِ خودش و من حدیث ِ کساء میخواند

حتی بعضی وقت ها میتوانستم اشک هایش را ببینم

.

.

هنوز هم بعضی وقتها که نماز ِ صبح را به جماعت میخوانم

دلم برای ِ قدم زدن تا مسجد با پدرم

برای ِ چادر ِ گُل گُلی ام

 برای حدیث ِ کساء ِ پرسوز ِ پدرم

حتی برای ِ اشک های ِ پدرم تنگ میشود...

حس ِ تو زلال است

حالت زلال تر

و چشمان ِ من از حس و حال ِ تو ؛تـــــــَر شده است

این روزها دلم روشنی ِ بی مثال ِ چشم هایت را هوس کرده است

.

.

با اینکه هر روز عصر برای ِ مدتی کوتاه در کنارت هستم

و در عمق ِ نگاهت غم می بینم

ولی با لمس ِ دستانت

چیزی شبیه ِ معجزه برایم اتفاق می افتد

و حس و حال ِ من هم زلال میشود

زلال ِ زلال

.

.

آرام ِ جانم اندکی صبر

سحر نزدیک است

بعضی وقت ها

بعضی حرف ها

بعضی حرکت ها

همه چیز را به هم می ریزد

همه چیز را

حتی ِ حال و هوای آرام  ِ دل ِ من را

حالا از تمام ِ این قصه

من مانده ام و

احوالی پریشان

.

.

فکر میکردم چیزی نشده است؛اما خیلی چیزی شده است

اصلا آسمان به زمین آمده است...

 تو را هم سرزنش میکنم

اینطوری درد ِ این زخم کمتر است

شب ِ آرامیست

لب ِ ایوان نشسته ام

بوی ِ آرامش ِ محض ِ ابدی می آید

بوی ِ نم ِ باران

بوی ِ خوشبختی

و من همیشه زندگی را آسان گرفته ام

همیشه حروف زندگی را بی پروا کنار ِ هم چیده ام...

همیشه تمام ِ زندگی را لبخند زده ام

همیشه آرام و امیدوار بوده ام

.

.

قطره ای میچکد روی ِ دستم...

انگار دارم اشک میریزم...