سال تحویل شد

و مثل ِ هرسال

مادر با پلاک ِ پسرش روبوسی کرد

.

.

و من از شاعری چیزی نمیدانم

فقط

به بهشت ِ میشداغ دعوت هستم

برای ِ خادمی

برای ِ حیات ِ مجدد

.

.

همین

در این هوای ِملایم ِ تقریبن سرد ِ زمستانی

صندلی راحتی را از تراس بر میدارم

تمام ِ خودم را در  همین تراس ِ یک در یک ِ مربعی ِ کوچک

کنار ِ شیشه  جا میکنم

به دیوار تکیه میدهم

لیوان شیر ِ گرم را دستم میگیرم

و به خیابان نگاه میکنم

هوای ِ ملایم ِ تقریبن سرد ِ زمستانی

صورتم را نوازش میکند

به چراغ های ِ  کم نور خیره میشوم

سکوت ِ شب

گرمی ِ لیوان ِ شیر

و خلوتی ِ خیابان

.

همه چیز آماده است

برای ِ به بار نشستن ِ قطرات ِ اشک

خنده ام میگیرد

دختر ِ صبور روزهای ِ سخت

کم آورده است

.

نگاهم را از خیابان و کوچه بر میدارم

به آسمان ِ صاف ِ آبی ِ بیکران خیره میشوم

 اشک های ِ حلقه زده در هاله ِ چشم هایم

روان میشود

.

.

چقدر این آسمان برایم رنگ ِ خاطره دارد

.

انگار بی تو همه چیز خاطره است

هوای ِ ملایم ِ تقریبن  سرد ِ پاییزی

تراس

خیابان

حتی همین لیوان شیر ِ سرد

همه چیز توئی

و تو خاطره ای

.

نفس ِ عمیق میکشم

ریه هایم پر میشود از آبی ِ بیکران ِ آسمان

از هوای ِ مطبوع ِ  بهاری 

که در راه است...