دلم حیاط خانه پدرم را میخواهد

یک بعد از ظهر ِ اردیبهشتی باشد

مثل ِ همیشه محسن باغچه را آب دهد

بعد باهم فرشی بیندازیم روی ِ ایوان

بوی خاک و آب و  گُل ِشب بو فضا را خوشبو کند

حوض ِ پر از ماهی قرمز

صدای ِ خنده های ِ امیرحسین و محمدیوسف

بازی های ِ حسنا و ریحانه

مادر ِ مهربانم  که با سینی شربت ِ خاکشیر و کاسنی، از پله ها پائین می آید

پدرم  که طالبی ها را قاچ  می کند و با مادرم حرف میزند

زیر ِ لب چیزی به هم میگویند و میخندند

انگار یاد ِ جوانی هایشان افتاده اند

بچه ها همه یکی یکی بیایند کنار ِ پدر و مادرم حلقه بزنند و 

به دور از همه ژست ها قاچ ِ طالبی را  بر داریم و از بوی ِ خوش ِ آن لذت ببریم

همه چیز خوب  باشد

حال ِ همه مان  خوب باشد

دلگرم باشیم از داشتن ِ هم

خوشحال باشیم از بودنمان

.

.

.

دلم همه ِ آن روزهای ِ خوب را میخواهد

اما حالا

محسن فقط در قاب ِ عکس است

مادر روی ِ تخت دراز کشیده است و از درد رنج میکشد

پدر گوشه ای به دیوار تکیه داده است و زیر لب دعا زمزمه میکند

امیرحسین و محمدیوسف

حسنا و ریحانه  هیچ کدام نیستند

در حوض نه آب است نه ماهی قرمز

شب بوها خشک شده اند

و

.

.