فاطمیه جان میدهد برای لال شدن...

لال مونی گرفتن...

این روزها...

این روزهای ِ فاطمیه...

وقتی پای روضه می نشینم...

دلم اتش میگیرد...

به جای  قطره های اشک...

جرعه جرعه بغض فرو می رود در گلویم...

خوش است کنجی زانوی غم بغل گرفتن...

فاطمیه جان میدهد برای ِ لال شدن...

مثل ِ این روزهای ِ من...

امان از این روزهای ِ عزای ِ فاطمی...

غم غروب هایش ، تاریکی و سکوت شب ها و دلمردگی صبح هایش . . .

و نفس های بریده ی من...

ثانیه به ثانیه اش مرا به آتش می کشاند...

********

مضطرنوشت:**پهلوی و روی و موی و وضوی جبیره ات / چون من بساط قتل کسی روبراه نشد...

**دعا می کنم بعد از شما هیچ کس با دست خود ، برای عزیزترینش تابوت نسازد!...یا امیرالمومنین روحی فداک...

**اسم ِ بعضی آدم ها بند ِ دلم را پاره میکند...بماند...

**شهدا العفــــــو...